Toespraak wethouder Luciënne Boelsma

Vandaag zijn we hier samengekomen om stil te staan bij de mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.
We herdenken de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, maar ook van latere conflicten en vredesmissies.

In een wereld die onrustig is, voelen we juist nu hoe belangrijk het is dat mensen zich willen inzetten voor vrijheid.
Voor ónze vrijheid.
We hebben respect voor iedereen die zich daar nu of in het verleden voor heeft ingezet.
Het getuigt van moed.
En van een diep gevoel van verantwoordelijkheid.

Afgelopen zomer waren wij in Normandië.
Die reis maakte diepe indruk.
We stonden op de stranden waar jonge mannen aan land kwamen.
Britten, Amerikanen, Canadezen.
Vaak nog geen twintig jaar oud.
Zij riskeerden hun leven – en velen verloren het – voor de vrijheid van anderen.
Voor onze vrijheid.

Maar ook hier, dicht bij huis, waren er tijdens de vijf jaren van oorlog moedige mensen.
Mensen die kozen voor het goede.
Die hielpen waar het kon.
Die zich verzetten.
Ook zij verdienen onze blijvende dankbaarheid.
Het monument hier, voor ons, is een stille getuige van hun daden.

Velen van u hebben verhalen gehoord.
Over de verschrikkingen van de oorlog.
Sommigen onder u hebben het zelfs zelf meegemaakt.
Laten we blijven luisteren.
Blijven vertellen.
Zodat hun verhalen niet verloren gaan.

In een wereld die allesbehalve rustig is, klinkt de waarschuwing van George Santayana luider dan ooit.
Hij schreef – de woorden zijn te lezen in Auschwitz:
“Wa’t de skiednis net ken, is foarbestimd om dy te werheljen”

Vandaag staan we stil bij het verleden.
Morgen vieren we de vrijheid.
Laten we in de toekomst streven naar een samenleving die rechtvaardig is.
Tolerant.
Vergevingsgezind.
Zodat ‘nooit meer’ ook echt ‘nooit meer’ betekent.

Ik wil graag afsluiten met een gedicht:

Yn stilte moedich,
Se keazen net foar rom, mar foar wat rjocht wie
Yn stilte, soms ûnsichtber,
Bleaunen se mins, se holpen dêr’t koe,
Fersetten har, troch te bewarjen wat goed wie
Te midden fan it kwea
Sy dy’t wy betinke
Wienen grutter as se lykje
Yn de stilte fan harren moed